Terug in Hamilton

Het is woensdagmiddag en Leen en ik kwamen om 14:25 weer op ons logeer adres aan.

Het is een uitzoekerij geweest, die honderden foto's. Ik denk dat het me gelukt is om er een beetje orde in te scheppen. Onhandig is als je onderweg op zo'n 'reisje'  geen laptop of zo bij je hebt want de geheugenkaart van je camera loopt behoorlijk vol. Maar, ik klaag niet hoor. Ik weet dat het even rommelen is en uitzoeken. Ik gooi ook niet te veel weg totdat ik tevreden ben met mijn verzameling en dat komt later wel.

Jullie zitten te smachten om meer nieuwtjes, weetjes en kiekjes zeker. Nou, ik zal mijn best doen om zo orderlijk mogelijk en met steun van Leen het verhaal zo duidelijk mogelijk te vertellen. JA, en niet te vergeten- zijn verhaal van zijn avontuur moet ook nog. Ik kom tijd te  kort mensen. Deze BLOG zal voorlopig nog nagalmen als we thuis zijn- denk ik zo.

Enfin, hier al vast een paar kiekjes - en dan ga ik vanavond ( vannacht waarschijnlijk) verder.

Tongariro National Park

Water basins - Rimutaka Ranges Wellington

Waimarama Beach, Waimarama Hawkes Bay

De vlag hing als groet in Waikanae

Tonagariro National Park

Na een goede nachtrust waren we eigenlijk wel aan een wat rustiger dag toe...maar zo rustig als wij het kregen was wel erg extreem. Gek he, als je het druk hebt en geen kans krijgt voor een hang dag wil je niets anders. Deze dag was opgelegd. Toch was het ( stiekum) toch lekker! 

De manager had de haard aangestoken en daar bivakeerde wij het grootste deel van de dag. Het was echt te bar en boos om de deur uit te gaan- je kon niet tegen die wind en regen op. Het personeel was zeer gemoedelijk en vriendelijk. We hebben ons niet verveeld.

Wat een verschil de volgende ochtend. Strakke blauwe lucht en de zon, ja zon! Voor ontbijt waren we al 'naar boven' gereden om het uitzicht te zien van bovenaf. Na ontbijt en alle spullen in de auto geborgen te hebben zijn we begonnen aan een korte wandeling van 2 uur naar een super mooie, indrukwekende waterval! Foto's later!

De zon bleef schijnen en de lucht bleef blauw. In de verte zagen we wel wat pluizig wit spul aan schuiven maar we zouden er op korte termijn geen last van hebben. We liepen terug naar de Skotel en stapten in de auto- reden zo'n 5-7 km en gingen op zoek naar de waterval van Gollum. Ja, wij hebben de drie films van Lord of the Rings gezien. In de eerste film was er een scene waarin een van de figuren Gollum, voor het eerst in het verhaal voorkomt! Wij hadden vernomen dat die bewuste waterval vlak bij ons hotel was. Gezien wij bij ons vorig bezoek naar het Hobbit dorp geweest waren, was dit ook op ons verlanglijstje terecht gekomen.

Een korte wandeling en ja hoor, prachtig! Wat een mooie plek en met wat een kracht storte het water zich neer. Leen ging Gollum zoeken.....

Het dak van het Skotel met op achtergrong de ski velden van Tongariro National Park.

Leen op zoek naar Gollum.

Gisterochtend in Napier- vandaag in het National Park Tongariro

Twee hele duidelijle verschillen.  Dit is vanochtend.....

En dit gisterochtend...je kan het zo treffen. 

Wij zijn nu in Tongariro National Park. Here zijn drie vulkanen en een landschap zo bijzonder. De weersomstandigheden zijn hier, vanwege de ligging, onvoorspelbaar of meer onrustig. Van zon, naar regen en dan weer naar zon, wind en storm dat hoort er allemaal bij. Het blijkt dat we tot 12 uur ong regen kunnen verwachten met daarna onderbrekingen met zon. We zien wel. Er is hier veel te doen. In de korte droge periodes kunnen wij korte goed aangelegde wandelingen maken. Een ervan gaan we zeker doen. De waterval uit de eerste film Lord of the Rings, met Gollum is hier. Daar willen we graag naartoe.

Ik heb mijn ipad aangesloten op mijn telefoon dus heb nu sporadisch internet, alleen ik kan mijn foto's niet van mijn gewone camera toevoegen...dus dat komt nog wel.

Ik schrijf omdat ik het leuk vind, handig voor mijn verslag later is en zo ook voor de kids ( na vertaling) er een boekje van kan maken. Ik ben meestal wel een vroege vogel, dan slaapt Leen lekker uit. Gun ik hem nu hij zo heerlijk aan het vakantiehouden is. Zo vul ik mijn dal uren- en geeft het mij enorme voldoening en de mogelijkheid om dubbel te genieten.

Nou, ik ga een tweede kopje thee zetten in de keuken hier in het Skotel waar wij verblijven. Het is van alle gemaken voorzien. Druk in het ski seizoen en ook goed bezocht en gebruikt voor wandelaars en avonturiers in het 'droge' seizoen.  De keuken is uitstekend en rara, wordt gerund door een hollandse kok, Ernst Hoekstra. We hebben een leuk praatje gemaakt gisteren en het bedienende personeel verrukkelijk leren zeggen. De faciliteiten zijn divers. Wij hadden voor een alleenstaande cabin, luxe kamer of simpele accomodatie kunnen kiezen. Wij hebben simpel gedaan.... Want hoe lang wil je op je kamer zijn- en hoe veel meer genieten is het om van een lekkere maaltijd te genieten? De fles wijn die wij bij het eten hadden besteld staat op de kamer, die maken we vanavond op. Dat is het gemak van simpel. De aanbevelingen online voor de accomodatie en keuken waren prima- en Leen heeft er goed aan gedaan om hiervoor te kiezen. 

Die jonge lui ( nou ja de niet zo jong ook) kunnen zelf eten koken in een goed uitgeruste keuken, tv kijken in de lounge ( waar ik nu zit). Er is een voorraad aan lees voer, dvd en videos en spelletjes voor natte, koude dagen en de kachel brand. Gewoon- een comfortabele lodge.

Het blijft nog even regenen- de waterkoker is heet! Tot later

Dagdag

Een weekje weg

Dinsdagmiddag na een verjaardag bezoek aan Summah zijn Leen en ik vertrokken naar Napier. We zijn nu een weekje samen aan het rondzwerven.

Ik zal, bij terugkeer in Hamilton, een verslag doen van Leen zijn week weg in de Coromandel- en ook over onze tijd samen rondreizen door het Noorder Eiland.

De eerste twee nachten brengen wij bij Robyn en Phil door. Dit zijn vrienden van  mij ( al 35+ jaar lang). Leen heeft al eerder kennis met hen gemaakt en ook hebben wij de twee dochters en een schoonzoon te logeren gehad in Papendrecht. Bekenden dus. Robyn en Phim wonen in Napier- aan de boulevard tegenover de zee- de Pacific Ocean. Ja, wij treffen het weer wat betreft uitzicht en comfort moet ik bekennen.

Jody, de jongste dochter, heeft twee kinderen, zoontje Ben(jamin) van bijna 2 en dochtertje Emma. Emma is een week jonger dan Bax. Hun oudere dochter KAtrina woont in Hamilton en daar waren wij op bezoek een paar weken geleden toen Robyn voor de doop van Bax en Indi naar Hamilton kwamen. De oudste is een zoon, Hayden. Die werkt voor Jeugdzorg en woont iets te ver weg om te bezoeken helaas. Onze gezinnen hebben een sterke band- en dat is en blijft mooi.

Ik kan helaas geen foto's plaatsen. Dat komt nog wel een keertje.

Leen is aan de wandel, ik ga helpen met eten klaarmaken. Meer handen maken ligt werk.

Een familie aangelegenheid #5

Ik zit door de foto's heen te scrollen en realiseer me hoe moeilijk het gaat worden om te kiezen als ik de albums ga maken. Elk gezin krijgt er een. Dat vind ik een leuk dankjewel- en voor hen voor later ook (als ze er goede herinneringen aan overgehouden hebben uiteraard- jaja!) om op terug te kijken.

De dagen zijn vol mooie momenten- ik leg ze vast. Voor mij bijzonder voor een ander misschien niet zo. De twee meiden van Toni vinden het leuker om op de foto te gaan dan Archie, hoewel hij er niet voor wegloopt. Summah is een lens liefje- een bekkentrekker bij uitschot, met een lief snoetje. Indi lacht. Ze zwaait en roept " bye bye" ze kan al een aantal namen redelijk goed uitspreken en als ze mij ziet is het meteen " hi oooma". Summah zegt, "hallo oma". en rent op me af om haar armen om mijn benen te wikkelen.  Bax heeft geen keus, hij wordt ongevraagd op de foto gezet en Max, nou ja, die doet mee... maar voor hem hoeft het ook niet zo.

Summah was 10 weken ongeveer toen ik hier laats was. Vandaag is ze drie geworden. Ze heeft een super woordenschat en klinkt ook ouder dan haar leeftijd. En dat is geen oma opschepperij, dat staat in haar boekje van de kleuter/peuter speelzaal. Ja natuurlijk is oma OOK trots, dat mag gezegd worden. Kylie, haar moeder, is onderwijzeres. End at merk je aan veel dingen. Hoe ze de kinderen weet af te leiden, te begeleiden en te enthousiasmeren om iets aan te pakken of ondernemen. Natuurlijk is ze ook vaak  moe, heeft ze geen grip op haar dag- dat mag. Toen Bruce en ik onze granddad oma ochtend hadden met de kleintjes gingen wij op pad met 0 Bax, 1 Indi, 2 Summah en 3 Archie. Het is nogal wat. Al dat kleine grut. Nu dat Summah vandaag 3 is geworden zijn de probleempjes niet uit de lucht. Ze is nog steeds hetzelfde meisje van vorige week.

Ik zag van heel dichtbij drie gezinnen. Drie door mij (en Bruce) opgevoede kinderen- ouder zijn. Ik zag 7 kleinkinderen- kinderen zijn. Dat is nogal wat. Ik had zoiets nooit kunnen indenken of voorstelling van kunnen maken hoe dat op je inwerkt. Trots ben ik- en dat heeft niets te maken met ver weg zijn, of dichtbij. Moeder zijn betekend ( voor mij) niet dat ik er MOET zijn, maar dat ik er wel ben. Ik weet niet of jullie dit snappen. Ik kom- en ben moeder en oma- en als ik weg ben, ben ik dat nog steeds. De kinderen doen het uitstekend. Ze hebben hun dagelijkse strubbelingen net als een ander. Ze hebben highs en lows, fijne momenten en zware. Ik hoor niet alles- en dat hoeft ook niet. Ik hoor veel- meer soms dan andere ouders juist vanwege de afstand.

Ik zat er een beetje mee- toen we besloten te gaan. Hoe zullen wij dat ervaren- wat gebeurt er met ons allemaal? Maar ik zie mooie dingen, en begrip, en liefde en samenhorigheid ondanks dat wij niet allemaal in elkaars hoekje wonen. Reece en Ros wonen toch ook  ver weg van alle familie? Die genieten nu ook maar zijn straks ook weer blij op hun eigen stekkie te zijn. Kylie heeft meer contact met Toni dan Steve omdat zij de hele dag met de kinderen bezig is. Het loopt allemaal zoals het loopt. Bruce is als oproep vader in de buurt, Steve, Toni en Bruce wonen binnen klein afstand van elkaar.

Leen en ik gaan nu een aantal dagen alleen weg. We zouden naar het zuider eiland gaan maar dat hebben we omgezet tot een ontdekkingstocht ( voor Leen) van het noorder eiland die hij maar deels heeft gezien. We kunnen daar nog dagen lang zoet zijn. Ik zal zo af en toe wat bijdrage leveren wat informatie betreft omdat ik weet dat er de mogelijkheid voor zal zijn.

Tot de volgende aflevering: Hier wat laatste kiekjes van Een familie aangelegenheid!

Toni en ik- toezicht houden in stijl

Een rust moment

Archie aan het oefenen

Ja ja, er moet ook gegeten worden

Een familie aangelegenheid #4

Leen geniet van de stilte en het uitzicht

Het is zondagochtend- Leen blijft even lekker luieren en genieten van het uitzicht en ik ga rond 9 uur naar 'de groep'  om mijn pannenkoek beslag te maken. 

Ja, er moeten pannenkoeken gegeten worden. Als ik op bezoek kom is dat het eerste wat de kids vragen- " oma krijgen we pannenkoeken morgen voor ontbijt?"
Dan vraagt Danni er nog even bij " en oma, gaan wij ook je appeltaart bakken?"

Nou, ik ga hier dus geen appeltaart bakken, maar een stapel pannenkoeken voor de lunch, dat gaat nog wel. Ik weet niet hoeveel ik er gebakken hebt, gewone, spek en kaas. Er staat van Gilze stroop op tafel, suiker en citroen en NZ stroop. Ze gaan voor de van Gilze. Toen iedereen verzadigd was, heb ik de mijn in alle rust kunnen opeten. Leen was er nog niet, dus die miste de ervaring van pannenkoeken met 14 man aan tafel. Het was een wisselen van de wacht.

Zondag, ja wat doe je op een zondag met kleinkinderen? je gaat wandelen, je gaat naar het strand, je gaat naar de speeltuin, je leest voor! Ik zat rustig op de bank- bemoeide me nergens mee toen ik opeens een kind op schoot kreeg- een groot kind! Ze wilde dat ik haar een boek voorlas. Het was een leuk verhaal. Een over iemand die mensen bang maakte in het water. Ze dachten dat hij een haai was- vanwege zijn haaientanden. Ze zei, ' Oma, je moet stemmetjes gebruiken, want dan is het pas echt leuk". Dus, ik gebruikte stemmetjes. Er kwamen steeds meer kinderen bij staan- ik houd erg veel van voorlezen en doe het graag. Achter mij stonden er een paar en naast mij. Ja, zo kan ik geen foto's maken natuurlijk want zoiets moet je vast leggen. Eindelijk kwam er een volwassene binnen. Er waren een paar kinderen afgedropen ondertussen, maar het zag er blijkbaar toch schattig uit! Die zag het tafereel en pakte meteen de camera- gelukkig de mijne anders kon ik het verhaal niet compleet maken met plaatje.

Margaret Mahey is een Nieuw Zeelandse schrijfster.
Haar boeken worden veel en vaak in scholen gebruikt.

Ros, een groot kind, dat graag een verhaaltje voorgelezen wilde hebben.

Een familie aangelegenheid #3

Leen met zijn MP3 speler...

Waar waren we gebleven, oh ja! Het was zaterdag. De activiteiten liepen vaak door elkaar- water in, water uit- wandelen, eten.
Sommigen deden mee- anderen pakten de oppas of opruim klusjes aan. Het was liep allemaal als een trein.

Zo af en toe hoorde ik wel wat gerommel van de kinderen, groot en klein maar dat hoort erbij. Met 15 man op een hoopje kom je elkaar wat vaker tegen. Het ging GEWELDIG! Ik moet zeggen, als moeder, oh wat was ik trots, blij, en soms emotioneel. Ik kon van een afstand alles bekijken- hoe de ene oom alle kleintjes meenam het water in, of een tante die naar de speeltuin liep.

Ik zag Leen leuk bezig met de kids op verschillende momenten en ook dat hij een plekje veroverde bij de 'grote'  kinderen. Ze hebben hem zo ook beter leren kennen.

De mannen betrokken hem bij het visgebeuren en bier drinken - hahaha!! En hij, hij schonk zijn borrel in voor hen (wat zij petrol noemde), dat Reece in de Duty Free voor hem had gekocht. Als Leen ergens voor herinnert zal worden is dat hij petrol drinkt.  Ook dat hij, net als de anderen niet te beroerd is om af te drogen, kids te woord te staan, drinkflessen te vullen..... nou ja, ze hebben hem in hun hart gesloten zeg maar! Dat is mooi.

De zaterdag bleek de dag te zijn dat mijn verjaardag gevierd zou worden. Ik was niet meegegaan met de vis expeditie en had op Bax en een slapende Indi gepast. Toen de mannen even teruggingen om de lijn in te trekken, lag ik te dutten in de huiskamer. Er waren maar weinig in huis en het was zo lekker rustig met de zon die zo de kamer in scheen dat ik van de gelegenheid gebruik maakte om een 'nanna nap'  oftetwel ' oma dutje' te nemen.

Toni was druk in de weer met het voorbereiden van de zaterdagmaaltijd. Ik zag wel dat er wat bijzondere dingen voorbij schoven, scallops, mosselen, kippenkluifjes, spareribs en salades waar men U tegen zegt. Toch had ik niets door. Totdat......

.... Max met wel 60 ballonen aan kwam slepen, allemaal door hem opgeblazen en in bosjes vastgemaakt waren. WOW!! Toni begon slingers op te hangen en de kleintjes gingen allemaal erg vrolijk en opgetogen door de kamer springen en dansen. Het was FEEST!

Ik was totaal verrast. Hier had ik niet op gerekend. De dagen hier- dat wel, maar dat ze ook  nog eens tot een groot verjaardaggebeuren overgingen- nee, dat had ik niet kunnen verzinnen. De tranen prikten behoorlijk en ik weet hoe moeilijk Toni dat vindt dus probeerde ik dat te vermommen. Maar jeetje miena zeg! ( dat woord moet toch maar in het woordenboek) wat een Verrassing!

En de maaltijd en taart- ach ik genoot van elke hap en elk gesprek en elke glimlach en schouder klopje. Het vergde veel energie om door die maaltijd te komen. Ik wilde ZO graag in tranen van blijdschap uitbarsten maar dat zouden de kleintjes niet begrijpen- dus bleef oma maar lachen en kreeg ik 10000000 plakkerige, snotterige en snelle kusjes. Wat een cadeau!

Nou dat was me een dag....

En dan- afsluiten met een All Black vs Wallabies Bledisloe Cup wedstrijd- wat een dag.

Oh ja, wie kreeg die vis ook al weer??

Een verse snapper voor oma- lekker toch?!

De haka- voor de rugby wedstrijd altijd door de All Blacks opgedragen

Een familie aangelegenheid #2

Goede morgen- zeg je dan!

Vanuit bed keken wij 3 ochtenden zo naar de opkomende zon. Het weer van de afgelopen week was niet zo leuk, maar nu, speciaal voor ons weekend, is het weer zich gaan gedragen zoals het hoort in het voorjaar. Een frisse bries maar achter glas of in de luwte heerlijk warm.

Wij hadden de eerste uurtjes elke ochtend voor ons zelf. Geen gedoe met kindermankementen, ouders die ochtend humeur hadden ( grapje) of andere ochtend krupsies. Wij kregen de gelegenheid om rustig op gang te komen- om te genieten van dit PRACHTIG uitzicht. Had ik al gezegd dat het hier PRACHTgen (3 nachten) dat wij hier verbleven. Het was bijna te moeilijk om weer te vertrekken.... ach aan alles komt een eind en we waren super blij dat wij deze mogelijkheid aangeboden hadden gekregen. Echt een unicum. Had ik al gezegd dat het hier PRACHTIG was...is!

De Nieuw Zeelandse Tui. Zingt een prachtig ochtendlied onderaan het balkon.

Had ik al gezegd dat het hier PRACHTIG was...is!

Wat is dat nou- twee mannen op planken?

Ja warempel

Dag twee, het is zaterdag. Vanavond spelen de All Blacks ( New Zealand-rugby) tegen de Wallabies ( de Australiërs). Het is deel III van III. De All Blacks hebben eigenlijk de Bledisloe Cup al gewonnen omdat de eerste twee wedstrijden door hen gewonnen waren- maar voor de goede orde, toch een mooi spel spelen, zo hoort dat. Wij weten het, we moeten kijken, we moeten ook stil zwijgend kijken. Gaat dat lukken met Aussies en Kiwis in de kamer??? Craig is een sport liefhebber, Reece ook, en uiteraard volgt ook Steven de NZ nationale ploeg. Het is jaren geleden dat wij met z'n allen zo voor de beeldbuis hebben gezeten.

Enfin, dat is de avond. Het is ochtend en er moet een programma gevolgd worden.

We hebben twee kayaks mee. Het is de bedoeling dat deze gebruikt gaan worden. En dat gaat ook gebeuren.

Charlie in de rode kayak, Craig met Danni in de blauwe.

Toni gaat met Archie fietsen- Reece kijkt toe dat de helm er goed op gaat.

En Kylie past op haar Bax

Ach ja Kylie, die meid toch. Ik neem mijn petje voor haar af. Wat een kanjer. Drie kleintjes en ze heeft haar handen vol. Toch is ze de vrolijkheid zelf. De eerste avond in een vreemde situatie, nou dat weten veel ouders, dat gaat niet altijd van een leien dakje. En vannacht ging dat inderdaad ook niet zoals we graag hadden gewild voor de twee ouders. Een onrustige nacht en kleine slaapoogjes was het resultaat deze ochtend.

Er gebeurt van alles. Er worden ook spelletjes gespeeld- Max zijn favoriet spel is toch Monopoly. 

Waar er mensen zijn, moeten er maaltijden geregeld worden- dat doen we samen!

En heel relaxed- lunch vandaag- Hot dogs, Toni hot dogs. Super lekkere hot dogs!

En waar het strand is- moet er gewandeld worden......

En gevist en gezwommen worden!

Dat vissen, dat ging zo..

Eerst met de kayak de zee op een heel eind. Je neemt een lijn mee - die wordt dan uitgezet.

Je laat het een aantal uurtjes met rust

Kom terug en haalt het weer in.

Ja dat is heel kort door de bocht hoor. Maar in een korte versie- zo is het dan!

Uitzetten van de lijn!

Binnen halen- trekken maar

Na veel gedoe- een snapper! En op wiens bord die belande, daar meer over in een andere aflevering!

 En dan zwemmen- of lachen zij om de visvangst?

Charlie is een echte water rat- en Summah ook. Ze kon niet wachten om met de kayak mee te gaan.

Het is een drukte van jewelste. Elk moment van de dag gebeurt er wel wat. Huilende kindjes, vermoeide ouders, veel gelach, luidruchtige discussies en verhalen uit de oude doos. Baldadigheid, goed gemutst, grappige en ware verhalen. Weet je nog......? en Meen je dat nou??!! Dat weet ik niet meer, en nee joh dat ging toch zo!? Het is een vrolijke tijd- er wordt rekening gehouden met zoveel mensen en wensen. Knap georganiseerd hoor- Toni! Chapeau. Deze dag is een uit het boek- Nooit te vergeten! Dit verhaal gaat morgen verder. Nu tijd om ogen dicht te doen.

Oh ja, een NZse gewoonte - een groot gebeuren afsluiten met en biertje

( ja waarom ook niet?)

Dus eindig ik mijn dag maar met een bier plaatje!