donderdag 12 december 2013

Onze geweldige weken komen ten einde

Wij hadden besloten om zelfstandig naar het vliegveld te gaan- en dat ging prima. We namen onze tijd ervoor. Eenmaal daar overhandigde wij de auto sleutel aan een chauffeur die naar Auckland was gekomen om de auto weer op te halen- luxe hoor en onze dank was groot aan Craig die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt.

Alle reis routines zitten er goed in- inchecken, door douane en door naar de restaurants, winkels en wachtruimtes. We hadden alle tijd.

Sushi lunch
Auckland Airport is een mooi gebouw- ruimtelijk en mooi ingericht. Je hebt goed zicht op de landing's banen en de omgeving. Ook zijn er genoeg winkels aanwezig om lekker te struinen en als het nodig is, laatste inkopen te doen. De prijzen zijn er wel naar met wel als voordeel belastingvrij te kunnen kopen.
Voor vertrek hebben we nog wat gegeten- we vlogen tegen de avond en hoewel de maaltijden en zorg in het vliegtuig erg goed was- was het toch even nodig om een tussendoor maaltijd te nemen.

Een 'refreshment' in Brisbane

Instappen- het vliegtuig was niet erg vol, ruimte zat voor sommigen die languit op de tussen rij ( met 4 stoelen) gingen pitten. Wij waren klaar wakker en de tussenstop naar Brisbane was niet al te ver dus van slapen zou toch niets komen. Ik wachtte liever op de lange vlucht naar Taipei.

Op Brisbane Airport was het rustig. We waren daar tegen middernacht. Even van het vliegtuig af, lekker benen strekken en wat gebruiken. We wisten van de heenreis nog alles te vinden- en na een korte tussenstop vertrokken wij in een iets voller vliegtuig richting Taipei.

Het was heerlijk donker, nadat wij weer terug op onze plek zaten, een lichte maaltijd hadden gekregen werden de lichtjes gedoofd. Hoewel deze vlucht van langere duur was dan wat ik gewend was, werd het wel makkelijker voor het lichaam om zich aan te passen. De maaltijden werden hier ook op ingesteld. De stoelen, hoofdleuningen en dekens zijn tegenwoordig stukken aangenamer dan in het verleden- verre reizen wordt makkelijker en comfortabeler gemaakt dus ook aantrekkelijker. De service bij China Air was buitengewoon plezierig, vriendelijk en efficiƫnt.

We kwamen tegen 6:00 in de ochtend op Taiwan Airport aan- we hadden de hele dag om ons te vermaken- Omdat we geslapen hadden was het heerlijk om de benen te strekken. We kende het vliegveld redelijk goed en wisten een beetje wat waar was. En oh zo heerlijk om een 'gewone' wc te kunnen gebruiken. De hygiene is prima in zo'n vliegtuig en de toiletten worden regelmatig nagekeken en schoon gemaakt. Toch 'zit' het lekkerder als je niet in de lucht zweeft.

Wat op de heenreis niet lukte, lukte nu wel. We hebben ons ingeschreven voor een City Tour met gids. Die zou pas om 13:30 vertrekken- en dat was prima geregeld.

Hoewel wij al zelf een bezoek hadden gebracht aan de stad Taipei, leek het ons ook leuk om onder begeleiding van een gids het een en ander te leren over de stad, en uiteraard te komen op plekken die voor ons onbekend waren.

Longshan Temple
Waterval bij de Longsham Temple- de gids zei " doe verliefd"
Tuinen Chiang Kai-shek Memorial


Kai-Shek Memorial building






















Taipei 101- het hoog lang gebouw is 508meter hoog-101 verdiepingen
Kreeg het niet goed in beeld- maar dit is ook goed!
Ik weet niet wie dat ook heeft maar als je iets hoort over Asiatische landen heb ik vaak een beeld van armoede en hutjes- en dat is heel raar want ik heb genoeg van de wereld gezien om te weten dat dat niet zo is- toch verbaasd het mij keer op keer hoe modern en Westers- het oosten eruit ziet.

Laatste etappe

Het was weer tijd om in te stappen- na een mooie, onvergetelijke vakantie kwam thuis steeds dichter bij.

Wat een plezier hebben we gehad, wat een leuke dingen hebben we beleefd, wat veel natuurschoon hebben wij gezien- en wat een genot om dit allemaal weer mee te maken bij het schrijven en herinneren water allemaal is voorgevallen. Door deze BLOG te schrijven wilde ik dat iedereen die hieraan mee gewerkt had, op welke manier dan ook, op mijn 60ste verjaardag met geld giften en goede wensen ook mee kon genieten. En ik hoop dat dit ook gelukt is.

De BLOG blijft uiteraard bestaan totdat ik het uit eigen beweging ophef! Maar dat gaat voorlopig niet gebeuren Nog veel leesplezier en bedankt voor alles!!

woensdag 11 december 2013

Het verhaal van Leen #5- Week ten einde

Het is vrijdag- Leen is al 5 dagen lekker aan het ontdekken en genieten van het mooie gebied, de Coromandel. In de auto zijn al zijn spullen netjes geborgen- de rekening betaald en voor de laatste keer neemt hij afscheid van zijn gastheer en vrouw en stapt weer in de auto.

Vooraf Leen zijn wandelweek heeft het behoorlijk geregend- en dat betekend vaak dat op weggetjes zoals die in de Coromadel- dat er aan gewerkt moet worden om de slips op te ruimen en eventuele schade aan de weg te herstellen. De route die Leen had uitgestippeld moest dus aangepast worden- en gezien Leen al behoorlijk bekend was geraakt de afgelopen dagen- koos hij ervoor om naar Hot Water Beach te gaan.
Hot Water Beach

Dit strand is zeer geliefd en een veel bezocht plekje. Zelfs in de winter kan je hier heerlijk in een warme pool water gaan zitten- en gewoon relaxen.
De Coromadel is een nauw stukje land en aan beide kanten dus kust en stranden. Het is een ruig en mooi landschap waar de natuur nog de overhand heeft.
Het is het allermooist om daar rustig te rijden- tijd te nemen om van alles te kunnen genieten. Het is geen Zuid-Frankrijk, en ook geen Scheveningen- wel dat er veel toeristen komen en ook Nieuw Zeelanders die hier recreƫren- en toch vind je ook de rust.
Kayak vissen- leuke tijdbesteding
Deze boer heeft zijn schaapjes op het droge!

Het is toch een schitterend land he?

Ik had beloofd Leen zijn verhaal te plaatsen. Dat heb ik bij deze, gedaan! Leen heeft mij de foto's toegelicht- kort en bondig en ik heb er een verhaaltje van gemaakt. Ik hoop dat jullie mee hebben kunnen genieten van deze leuke week.

Na zijn rust stop bij Hot Water Beach heeft Leen zich bij ons in Tairua aangesloten....! Nog niet alles gelezen? Ga dan naar de rest van het verhaal via de geplaatste link. 

Het verhaal van Leen #4



Ja, zo'n week en zo'n wandeling is niet een twee drie zomaar voorbij. een afdaling zou sneller moeten gaan als omhoog- toch heeft Leen er de tijd voor genomen om te genieten van alles rondom. En groot gelijk.

Overal waar hij keek was het even mooi en indrukwekkend. Ik ben blij dat hij ook even de tijd nam om foto's te maken zodat meer van dit mooi gebied konden genieten. Ik zie aan de meldingen dat er velen zijn die deze berichten en het verslag volgen. Als je nog nooit het idee had gehad om naar NZ te gaan- dan kan ik me voorstellen dat je nu aan het her-denken bent           gegaan.

Het was tijd om de wandeling naar beneden te starten..... daarna zou Leen weer terugkeren naar zijn verblijf van de eerste dagen. Vrijdag aan het eind van de dag zou hij weer in Tairua verschijnen. Na een week rust en ruimte- vier dagen met 15 een familie weekend meemaken.

Het weer werkte ontzettend goed mee- de natte dagen waren gelukkig voorbij en buiten zijn was helemaal geen straf. Niet alleen wandelaars genieten van dit gebied- ook filmmakers en natuur liefhebbers komen hier graag. Deze rots formatie werd ook in de film van de Hobbit gebruikt. Er zijn nog plekjes op de wereld waar de horizon nog 'schoon' is van masten, molens/turbines, draden en dergelijke. Toch iets om te waarborgen voor komende generaties.



Even pauzeren

Het ontluiken van de varen- symbool voor nieuw leven

Het voelde als een oerwoud- van tropische aard.


Aan alles komt een eind- ook deze prachtige ervaring- voldaan keerde Leen terug naar zijn verblijf. Morgen was nog een dag.




woensdag 4 december 2013

Het verhaal van Leen #3, The Pinnacles


Na ontbijt, spullen in de auto geborgen te hebben en afscheid te hebben genomen van zijn gastheer en vrouw maakte Leen zich gereed voor zijn wandeling. Het weer gedroeg zich goed- het was droog met blauwe vlekken in de lucht. Een goed teken.

Bepakt en bezakt begon leen aan zijn Pinnacles wandeling. Om de hut te bereiken moest hij zo'n 4 uurtjes lopen- bijna helemaal omhoog en met een volle rugzak. Niet iets wat hij vaak doet! Hij had er de hele dag voor- en was ook van plan om hiervan te genieten en de rust te nemen ( en natuurlijk VEEL foto's).


Ja, als je omhoog klimt, dan kom je water tegen dat naar beneden  sijpelt. Na veel regen- ook meer water. De beekjes en oversteek plekjes zorgen er wel voor dat je op moet letten en met droge sokken en schoenen je doel bereikt.


Niet vanwege angst voor natte voeten maar meer omdat Leen ook niet elke dag zo'n leuke 'swing bridge'  tegen komt koos hij om de brug te bewandelen om over te steken. Ik geef hem geen ongelijk. Gaaf toch?

Het gebied is dicht begroeid. Lijkt op een regenwoud met al die palmen, varens, waterbeekjes en vogelgeluiden. erg rustgevend. De paden zijn niet echt vlak of makkelijk begaanbaar. Vanwege de weersomstandigheden ( veel regen) was het erg glibberig, veel losse stenen en modderpoelen. Met ook nog een rugzak was het soms best een uitdaging om overeind te blijven- bukkend onder takken, glibberen over modder en uitglijders vanwege de losse stenen.




Leen heeft genoten van dit alles. Zo af en toe waren er plekjes waar hij even kon zitten en van het uitzicht kon genieten. Deze beelden en ervaring zullen hem een lange tijd bijblijven.


Leen was niet alleen op pad. Zo af en toe kwamen er meer wandelliefhebbers voorbij of haalde hij ze in. De tocht kan op een dag gemaakt worden. Als je maar een dag in de regio hebt en je wil perse deze wandeltocht maken dan is dat best mogelijk- alleen moet je wel doorstappen.

Een rustplekje- Hydro Camp genoemd.
Een kruising op het pad.
Een omgevallen Kauri- Leen hangt even zijn petje te drogen.
Tijd om even bij te tanken.

Wat een uitzicht- Leen komt al aardig op  hoogte
Heerlijk om zo alleen op de wereld te voelen. Om zo in de verte te kunnen kijken en het uitzicht te bewonderen. Dit soort beelden heeft een enorme indruk gemaakt. Helaas is een foto maar een foto en het 3D effect kan je (nog) niet zo goed laten zien. Geloof me maar- dit is indrukwekkend om te zien en beleven.


Na nog een poosje wandelen ziet Leen de hut al in de verte..... Daar gaat hij overnachten.

Zoekplaatje- de hut!
Leen vroeg zich af met hoeveel mensen hij zijn plekje zou gaan delen. Er is ruimte voor 80 personen.


De Pinnacles- deze plek werd ook gebruikt in de film Hobbit- als achtergrond.
Ik snap dat wel.....!

Nog een klein stukje en Leen kwam aan op zijn bestemming- hier zal hij koken, relaxen en slapen. Morgen daalt hij weer af- eigen tempo. Nu eerst eten en kennis maken met de andere wandelaars.













zondag 1 december 2013

Het verhaal van Leen #2



Dan ben je op zo'n mooie plek, Thames in de Coromadel- wordt je enthousiast wakker om de omgeving te verkennen - en dan regent het.

Leen had geen haast- hij heeft genoten van zijn lekkere ontbijt en nam even de tijd om te lezen en de kaarten van de omgeving te bekijken. Het was ook belangrijk dat hij een bezoek bracht aan het informatie centrum - want daar konden zij hem adviseren over het wel en wee van weersomstandigheden en inboeken in de Pinnacles Hut halverwege de wandeling. Deze wandeling hadden hij en Toni gekozen en Leen zou er twee dagen over doen. Leen heeft op de heenweg naar de hut er 4 uur over gedaan en de wandeling terug ook 4 uur. Hij nam zijn tijd, vooral omdat deze omgeving zo verschrikkelijk mooi is en hoe vaak kom je nou om dit mee te maken? Ook wilde hij de beelden goed in zijn geheugen opslaan zowel als de tijd nemen om hier van te genieten.

Daarnaast waren er nog kleinere wandelmogelijkheden die Leen zou inzetten op eigen gelegenheid.

Tegen de middag ging Leen op pad. Het seizoen was nog niet op volle gang en de regio was nog aardig rustig. Regenachtig weer had ook als gevolg dat mensen weg bleven. Eigenlijk was dat voor Leen geen belemmering. Hij genoot van de rust na een drukke en overvolle week activiteiten.

Wat een prachtige omgeving- toch maar even wandelen.

Een korte wandeling
Het weer viel mee- de temperatuur was aangenaam en de buien licht en wisselvallig. Niet ideaal voor de grote uitdaging maar wel om de omgeving te verkennen en alvast de wandelschoenen warm te maken.

Net als in Nederland ( en andere landen) is na serieuze studie gebleken dat men, zonder wetend dat er serieuze schade aan het land werd gebracht,  dat door het ontginnen van natuurlijke bosrijke gebieden om hier in plaats boerderijen en graas landen van te maken het landschap, inheemse dieren en plant en boom soorten nu in gevaar gekomen zijn. Het balans in de natuur rijke wereld waarin wij leefden is weg. Ook het 'groene' Nieuw Zeeland is HEEL veel groen kwijt. En dan weet ik wel, gras is ook groen, maar dat bedoelt men niet.

In dit gebied werd vroeger veel hout geoogst. Het hout van de Kauri bv was erg in trek. Nu is men met bezig met een herstel programma waarbij Kauri opnieuw de kans krijgt om plaats te nemen in dit bosrijk gebied waar het thuis hoort. De littekens zijn nog zichtbaar- en eigenlijk maar goed ook. Want hierdoor kan men zien wat er fout is gegaan en ervan leren.

The mighty Kauri - King of all trees

Bij ruig weer- niet te dicht op de kant rijden
De Coromandel is een nauw stukje uitgerekt land wat aan beide kanten door hoog water en ruige golven aangetast wordt. De wegen worden continue gecontroleerd en zo spoedig mogelijk aangepakt als er schade is ontstaan door aanhoudend stormachtig weer. Hoewel het prachtige beelden oproept om langs kust wegen te rijden moet de chauffeur wel goed opletten. Een ongelukje zit in een klein hoekje. De wegen zijn goed aangelegd- maar anders dan in Nederland zijn de mogelijkheden beperkter- er is soms maar een weg die je gebruiken kan/moet.

Erosie is hier een groot probleem bij aanhoudend slecht weer
Leen heeft heel wat kleine weggetjes gereden, stapte zo af en toe uit de auto om van de omgeving te genieten en keerde na enkele uurtjes terug naar Thames en zocht het bezoekers
Thames bezoekerscentrum
centrum op. Het advies was gunstig. Hij kon de volgende dag met gerust hart de wandeling ondernemen- zijn reservering in de hut werd gemaakt. Leen had wel alle kleding en spullen bij zich- het enige wat hem nu te doen stond was bij de lokale supermarkt wat etenswaren te kopen die hij nodig zou hebben gedurende zijn wandeling.

Thames is een leuk oud stadje met nog een aantal bezienswaardige gebouwen uit de jaren van de nieuwe settlers. Er werd ook goud gezocht en het oogsten van hout voor nieuwe woningen en boerderijen zorgde voor werk.


Brian Boru (Pub) Hotel

Bij een Koreaans afhaal heeft Leen een avondmaal gehaald en keerde terug naar zijn meer dan comfortabele onderkomen. Hij ging zich gereedmaken voor de komende tocht.


Met zo'n uitzicht wil je ten eerste niet gaan slapen
- ten tweede; graag mee wakker worden!!



vrijdag 29 november 2013

Het verhaal van Leen #1

Ja, jullie dachten zeker " wanneer komt Leen zijn  verhaal nou? Of is ze het vergeten?" Nee hoor. Ik moest Leen nog vragen naar de gang van zaken rondom zijn dagen zodat ik het verhaal een beetje goed na kon vertellen. Hier gaat ie dan.

Voorafgaand Leen zijn weekje weg werd er veel gesproken over de plek waar Leen zou gaan wandelen. Zijn droomwens was Tongariro National Park- maar daar was het weer ECHT niet naar. Niet dat het een mooi weer wandeling moest zijn- maar storm en ruig onstuimig weer kan fataal zijn zeker in dit gebied - en de gidsen die deze wandeling begeleiden hebben het laatste woord of de tocht wel of niet doorgaat. Dat werd het dus niet.

Toni was meest begripvol en hulpgevend om Leen zo veel mogelijk advies te geven en samen stapten zij, na een gesprek over een lekker bakje koffie bij Vetro, naar het informatie centrum in Hamilton en kwamen thuis met nieuwe plannen, kaarten en bestemming -  De Coromandel. Dit was eigenlijk wel zo verstandig, niet dat je altijd een verstandige bestemming hoeft te hebben- maar wij zouden als gezin 4 dagen in de Coromandel vertoeven- en dat betekende voor Leen dat hij niet eerst terug naar Hamilton hoefde te reizen maar kon zich meteen bij ons aansluiten aan het einde van zijn ' vrije week'.

Maandag 14 oktober 2013
Leen zijn auto links in beeld- Toyota Corolla

Nog even Internet raadplegen met Toni

"Ja, alles zit erin wat ik nodig denk te hebben".

Leen is er helemaal klaar voor
Rechts langgerekt stukje is de Coromandel
Auckland is links

TomTom instellen en adres intoetsen.....
304 Grafton Road,  Thames
- Holiday Cottages & Chalets -
Het was een heel avontuur. Ik begeleide Leen de stad uit, want we gingen uit eerbetoon eerst even naar de begraafplaats waar het as van mijn ouders begraven ligt. Dit is ook de richting die Leen ging volgen. Kwam goed uit dus.

Het rijden links moest toch even wennen, en ik nam ook een langere route om Leen de tijd te gunnen om aan de auto en verkeerssituatie te wennen. De TomTom of beter gezegd, Navman was ook iets anders dan hij gewend was. Ook dat nam even tijd om 'eigen' te voelen.



Na ons bezoek vertrok Leen de ene kant op en ik keerde terug naar huis.

Het is geen echte drukke route. Leen kon lekker rustig rijden wat rondkijken en genieten van, jaaaa, de stilte. Na een weekje op ons vakantie adres was het heel prettig voor Leen om even alleen te zijn. We hadden al zoveel meegemaakt. Aankomst, welkom, bezoek van Jan en Alleman, verjaardag, doop. Druk dus. Nu was het tijd om even te ontspannen. Het was hem zo gegund.

Welkom Leen

Onderweg stopte Leen voor koffie in Tairua, de plaats waar wij 4 dagen zouden bivakkeren. Gaf Leen een idee wat hem te wachten stond en een beetje bekendheid van het gebied. Daarna keerde hij weer richting Thames waar hij een logeeradres had.


Zijn verblijf plek was met zorg uitgekozen. Toni had ook de bespreken telefonisch geregeld en bij aankomst werd Leen alleraardigst begroet en verwelkomd. Er stond 'n hapje en drankje'  klaar als welkom. Niet verkeerd.

Terwijl hij van het uitzicht en een lekker wijntje genoot herbeleefde hij zijn tocht naar deze plek.

We hadden afgesproken dat hij elke avond zou bellen om even wat te laten horen. Ook zou hij zijn Nieuw Zeelandse mobiele nummer achterlaten bij de eigenaar van het verblijf- want dat is wel een van de grote regels- ga je wandelen, laat weten waar je wandelt, hoe lang je van plan bent om te gaan en wanneer je denkt terug te zijn. Dit als veiligheid voor jezelf en geruststelling voor diegene die de 'zorg'  voor je dragen. Bij een van de wandelingen die Leen zou maken zou het bellen zeker bemoeilijkt worden vanwege het bereik ( niet dus) - en daar was ik op voorbereid.


Deze week was ' Leen verwen Leen week' en ging hij die avond opzoek naar en vond een leuk Thais tentje om te eten.

Welterusten Leen....